Daewoo Royale to czterodrzwiowy sedan klasy średniej – wyższej, produkowany w Korei Południowej w latach 1978 – 1993 (znany także jako Daewoo Imperial). Jest coś urzekającego w eleganckich sedanach, z lat osiemdziesiątych. Sylwetka, dużo kanciastych linii, proste elementy dekoracyjne i dużo chromu.
Daewoo Royale – odrobina historii
Daewoo Royale II powstało na bazie Opla Rekord E. Początkowo pojazd by produkowany pod nazwą Saehan Rekord, jeszcze przez koncern General Motors Korea. Skoro do koncernu należała również marka Opel, nie było problemu z ułatwieniem pracy inżynierów w Korei Południowej. Otrzymali oni do swojej dyspozycji Opla Rekord E, którego zmodernizowali i stworzyli Saehan Rekord. Następnie, od 1983 roku, pojazd po przejęciu Saehan Motors, był produkowany jako Daewoo Royale.
W 1989 roku koreańscy inżynierowie zaprojektowali najlepiej wyposażoną wersję Daewoo Royale. Flagowy model otrzymał osobną nazwę i został wprowadzony do sprzedaży jako Daewoo Imperiale. Produkowano go do 1993 roku, kiedy to z linii produkcyjnych zjechał następca, Daewoo Arcadia.
Daewoo Royale II – wygląd zewnętrzny
Jak wspomnieliśmy wcześniej, Koreańczycy nie mieli zbyt wiele pracy przy tworzeniu nowego modelu auta. Daewoo Royale to zmodernizowany Opel Rekord E, z pasem przednim od Opla Senator A.
Daewoo Royale II było produkowane jako klasyczny, czterodrzwiowy sedan.
Wyróżnikiem auta był chromowany grill (atrapa chłodnicy), z wzorem w kratkę i szeroką listwą w górnej części, pod którą znajdował się napis Daewoo. Wygląd grilla mógł różnić się w zależności od wersji (a było ich kilka: Imperiale, Prince itd.).
Po bokach grilla producent umieścił duże, niemalże prostokątne reflektory (miały skośne ścianki przylegające do atrapy chłodnicy), a na krawędzi auta znajdowały się prostokątne, wysokie kierunkowskazy.
W linii bocznej, pomiędzy zderzakami, poprowadzono ozdobną (i ochronną) listwę.
Elegancję auta podkreślały chromowane listwy umieszczone wokół przedniej i tylnej szyby, a także wokół szyb bocznych. Auto miało też chromowane klamki i chromowane felgi. Z tyłu również znajdowały się lampy, mające prostokątny kształt.
W dolnej części przedniego zderzaka producent mógł zamontować lampy przeciwmgielne, w zależności od wersji wyposażenia.
Daewoo Royale XQ źródło: FAVCars.com https://img.favcars.com/daewoo/royale/daewoo_royale_1982_images_1_1024x768.jpg
Co się zmieniło w kolejnych wersjach? Daewoo Royale z 1991 roku miało już inny kształt grilla, dalej chromowany, ale już bardziej rozciągnięty na boku. Przednie reflektory miały inny kształt, a maska miała przetłoczenie z wypukłą częścią pośrodku, które płynnie łączyło się z grillem. Ozdobna, chromowana listwa okrążała całe auto, łącząc zderzaki. Wkomponowano w nią boczne kierunkowskazy.
Producent zmienił też nieco przedni zderzak, umieszczając w nim kierunkowskazy.
Trzeba przyznać, że Daewoo Royale z 1991 roku wyglądało o wiele bardziej ciekawie i bardziej dostojnie od pierwszej wersji. Odróżniało się też od Opla, na bazie którego je zbudowano.
Auto zawsze produkowane było w jednej wersji nadwozia, jako elegancki, czterodrzwiowy sedan.
By Sim1992 – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7762104
Daewoo Royale II – podstawowe dane
Daewoo Royale było oferowane w kilku wersjach, które różniły się napędem, wyposażeniem i wyglądem zewnętrznym. I tak:
• Daewoo Royale Duke Diesel (1980 – 1989) było wyposażone w 2 litrowego diesla konstrukcji Opla z klasyczną pompą rotacyjną;
Daewoo Royale Diesel źródło: FAVCars.com https://img.favcars.com/daewoo/royale/daewoo_royale_1980_photos_1.jpg
• Daewoo Royale Salon (1980 – 1991) było napędzane benzynową jednostką o pojemności niemalże 2 litrów (100 KM), współpracującą z 3 biegowym automatem.
• Daewoo Royale Salon Super mógł się pochwalić tym, że zastosowano w nim cyfrową deskę rozdzielczą. Miał też komputer pokładowy, a jego silnik benzynowy był wyposażony w elektronicznie sterowany wtrysk paliwa. Do tego pojazd miał nieco zmienione nadwozie, wykorzystujące rozwiązania z Opla Senator A2.
• Daewoo Royale Duke (1987 – 1989) i Daewoo Royale XQ (1983 – 1987) było napędzane silnikiem benzynowym o pojemności 1492 cm3 i mocy 60 KM, współpracującym z czterobiegową skrzynią manualną.
• Daewoo Prince (1983 – 1991) był napędzany przez silnik benzynowy o pojemności 1,9 l (86KM), współpracujący z czterobiegową skrzynią manualną.
• Daewoo Imperial (1989 – 1993) był nie tylko najdłużej produkowaną, ale też najlepiej wyposażoną wersją Royale II. Dlatego zasługuje na kilka zdań więcej.
Daewoo Imperial źródło: FAVCars.com https://www.favcars.com/daewoo-imperial-1989-93-pictures-397164-1280×960.htm
Daewoo Imperial
Daewoo Royale Imperial miało zupełnie nowy pas przedni i tylny, przez co zupełnie odróżniało się od swojego protoplasty.
Ale to nie wszystkie różnice.
W linii bocznej zastosowano dodatkowe, trzecie okno, za słupkiem C. Przez to pojazd był podobny do amerykańskich konkurentów z ówczesnych lat, jak chociażby Chrysler Imperial. Także dzięki zastosowaniu dodatkowej, chromowanej listwy, która jakby oddzielała trzecie boczne okno od reszty auta.
Dane techniczne Daewoo Imperial
• Produkcja 1989 – 1993
• Autosegment D albo E – auto jest różnie pozycjonowane.
• Nadwozie: czterodrzwiowy sedan
• Liczba osób: 5
• Długość: 4934 mm
• Szerokość: 1720 mm
• Wysokość: 1440 mm
• Rozstaw osi: 2668 mm
• Masa własna: 1500 kg
• Napęd: na tylną oś (RWD), klasyczny układ napędowy
• Silnik: benzynowy GM Opel C30NE CIH, 3 litrowy, 6 cylindrowy, 12V (dwa zawory na cylinder), 181 KM, 230 NM) z pośrednim wtryskiem benzyny.
• Skrzynia biegów: 4 biegowy automat.
Daewoo produkowało wiele ciekawych samochodów. To nie tylko Lanos, Espero i parodia motoryzacji, czyli Daewoo Tico. Z pewnością na naszych łamach pojawi się jeszcze co najmniej kilka modeli aut, produkowanych przez koreański koncern.