Daihatsu Xenia II to bardzo ciekawy samochód MPV, będący tańszym bliźniakiem auta Toyota Avanza. Miałem przyjemność poznać to auto osobiście i zauważyłem w nim co najmniej kilka plusów. A poza tym zaciekawiła mnie historia powstania tego auta – skrojono je pod potrzeby odbiorcy. Daihatsu Xenia II to moim zdaniem naprawdę ciekawy pojazd. Dlatego postanowiłem poświęcić mu ten artykuł.
Daihatsu Xenia II to samochód w naszym kraju kompletnie nieznany. Miałem przyjemność zapoznać się z nim w trakcie swojego dwumiesięcznego pobytu w Indonezji. Mogę powiedzieć, że poznaliśmy się blisko. Przejechaliśmy razem co najmniej 2 tysiące kilometrów. Z racji tego, że (jeszcze) nie mam międzynarodowego prawa jazdy, a w Indonezji kierowcy poruszają się po lewej stronie jezdni, zdecydowaną większość czasu obserwowałem Daihatsu Xenia II z perspektywy pasażera. Ale moi znajomi dali mi też kilka razy poprowadzić auto na bocznej drodze. I powiem szczerze, samochód zaskoczył mnie pozytywnie.
Naszym wiernym transportowcem i modelem, służącym do robienia zdjęć dla tego artykułu, był Daihatsu Xenia II z 2012 roku, uzbrojony w benzynowy silniczek 1,3 o mocy 95 koni mechanicznych, współpracujący z 5-cio biegową skrzynią manualną. Krótko po moim wyjeździe, właściciele wystawili autko do sprzedaży za równowartość ok. 25.000 złotych.
Daihatsu Xenia II – czyli Toyota Avanza, skrojona pod indonezyjski rynek
Toyota Avanza to jeden z najbardziej popularnych MPV w całej Południowo–Wschodniej Azji. Druga generacja Toyota Avanza weszła do produkcji w 2011 roku. Samochód zaliczany jest do autosegmentu MPV, mini MPV albo B. Jakby nie szufladkował, to auto jest całkiem ładne, zgrabne i przede wszystkim, funkcjonalne oraz niezawodne.
W Indonezji samochód był produkowany (jako Toyota Avanza) w fabryce Daihatsu Indonesia.
Jednak, z racji dość wysokiej ceny, nie cieszył się dużą popularnością.
Warto pamiętać, że większa część społeczeństwa Indonezji nie należy do bogatych. Poza tym samochody obłożone są bardzo wysokimi podatkami. Dotyczy to zarówno cen nowych aut, jak i podatku, który trzeba płacić co rok. Jeśli do tego doda się jeszcze niesamowitą ciasnotę na większości ulic, ogromne korki w miastach i brak poszanowania dla przepisów ruchu drogowego, to już wiemy, dlaczego większość Indonezyjczyków jeździ skuterami. Wsiadasz i jedziesz.
Wracając do Avanza.
Toyota postanowiła zaprojektować auto, które byłoby bardziej dostosowane do wymagań indonezyjskiego rynku. Czytaj, tańsze. Dlatego Avanzę pozbawiono najdroższych elementów i tak narodziła się druga generacja Daihatsu Xenia. Pierwsza miała taką samą historię powstania, jak druga.
Tak na marginesie. Daihatsu ma obecnie chyba najgorszy okres w swojej karierze. Okazało się, że firma oszukiwała na testach zderzeniowych. Nieprawidłowości sięgały… 1989 roku i dotyczyły przede wszystkim aut, kierowanych właśnie na rynek Azji Płd. Wschodniej. Jak to się skończy? Być może całkowitym upadkiem Daihatsu i koniecznością stworzenia nowej marki.
Kryzys odbije się też na Toyocie, Maździe i Suzuki, dlatego, że daihatsu produkowało auta również dla nich.
Wracamy do Daihatsu Xenia II.
Co mi się spodobało w Daihatsu Xenia II?
Co zwróciło moją uwagę w tym samochodzie?
• Ciekawa stylistyka zewnętrzna. Podoba mi się sylwetka, pas przedni, a także kształt przednich reflektorów i tylnych lamp. Nie lubię aut na kołach o tak małej średnicy. Ale tu mi to niezbyt przeszkadza.
• Całkiem ciekawe wykończenie wnętrza. Kierowca w lepszych wersjach miał do dyspozycji ekran dotykowy z radiem i nawigacją GPS. W innych w miejscu mocowania ekranu znajdowały się szufladki do montowania radia DIN1.
• Auto ma płaską podłogę, która delikatnie unosi się ku tyłowi. W środku jest bardzo dużo przestrzeni. To nie jest auto skrojone pod Azjatów. Mam 180 cm wzrostu i całkiem sporo ważę. Nie narzekałem na ilość miejsca, wręcz przeciwnie.
• Nawiewy klimatyzacji zamontowane są w suficie. Każdy pasażer tylnej kanapy może samodzielnie regulować siłę nawiewu. Przy 33 st. C (codziennie) w końcu doceniłem klimatyzację samochodową. W Polsce jej praktycznie nie używam. Uruchamiam ją tylko po to, żeby się nie zepsuła.
• Wykończenie wnętrza wykonane jest z ciemnego tworzywa, które przypomina mi to, jakie miałem w swoim pierwszym gruchocie, rocznik 1996. Ale całość wygląda nieźle.
• Niektóre auta mają tapicerkę skórzaną z ekoskóry. Niektóre materiałową. Moim zdaniem w tym gorącym kraju lepiej sprawdza się ta materiałowa. Dlaczego? Bo po kilkunastu minutach siedzenia na skórze, cały człowiek jest mokry od potu.
• Auto pomimo prostego zawieszenia i kół o małej średnicy całkiem ładnie tłumiło nierówności.
• Silnik 1.3 dawał radę w mieście i na autostradach. Kilka razy pokonywaliśmy trasę Jakarta – Bogor, Jakarta – Tangerang, Bogor – Sukabumi i Sukabumi – Jakarta. Silnik pracował cichutko, nic nie hałasowało w środku.
Auto jest, zdaniem właścicieli, niezawodne i mało kłopotliwe. Wierzę w to. Dlaczego?
Samochód jest masowo wykorzystywany przez miejscową korporację Grab. Działa ona podobnie do firm typu Uber, zajmując się przewozem pasażerów, paczek i jedzenia. Poza Xenia II, w Grab pracuje również mnóstwo kurierów motocyklowych, w charakterystycznych seledynowych kubraczkach.
Jak się prowadzi Daihatsu Xenia II? Jak wspomniałem, jako kierowca przejechałem nim ledwie kilkadziesiąt kilometrów. Ale…
Za kierownicą (po raz pierwszy po prawej stronie auta) czułem się całkiem nieźle. Siedzenie kierowcy jest wygodne, tak samo, jak inne, pasażerów. Widok do przodu, na boki i do tyłu jest niezły. Auto prowadzi się lekko, reaguje bardzo ładnie na ruchy kierownicą.
Jak wspomniałem wcześniej, silniczek 1,3 (95 koni), zespolony z pięciobiegową skrzynią biegów, całkiem nieźle sobie radzi podczas jazdy z małymi i większymi prędkościami.
Auto ma też fajne zużycie paliwa. W mieście od 6 do 7 litrów, na trasie ledwo 5.
Jak moja stara Toyota E12… O 50 procent mniej niż moja Alfa Romeo.
A teraz ciekawostka. Mało kto domyśliłby się, że auto ma napęd na tylną oś, przekazywany z silnika i skrzyni biegów za pomocą wału napędowego na tylny most.
Daihatsu Xenia II – dane techniczne
Poza wspomnianym przeze mnie silnikiem 1,3 o mocy 95 koni, Daihatsu Xenia II mógł być wyposażony także w silniki benzynowe 1.0 (989 cm3) o mocy 62 KM (bez turbosprężarki),
1,3 o mocy 91 KM i 1,5 o mocy 104 KM. Poza 5-cio biegową skrzynią manualną, stosowano także 4-ro biegowy automat.
Daihatsu Xenia II mierzy 4140 mm długości, 1660 mm szerokości i 1685 mm wysokości. Rozstaw osi to 2655 mm, a waga auta lekko przekracza tonę.
