Po ulicach polskich miast od wielu lat poruszają się już tylko autobusy niskopodłogowe. Dzięki temu pasażerowie mogą wygodnie wsiadać do wnętrza. Tymczasem w Dżakarcie, największym mieście Indonezji, wykorzystywane są diametralnie inne autobusy. Poziom podłogi jest w nich umieszczony bardzo wysoko. To TransJakarta, czyli autobusy wyglądające jak pociągi.
Dżakarta jest olbrzymim miastem. Przyjmuje się, że na całym obszarze zurbanizowanym (łącznie ok. 3500 km2) żyje mniej więcej tyle osób, co w całej Polsce. Czyli ok. 35 mln.
W mieście znajduje się mnóstwo nowoczesnych dróg, ale nawet autostrady się korkują (czego byłem wielokrotnie świadkiem – jazda z prędkością 15km/h po płatnej autostradzie to żadne zaskoczenie). Wszystkie mniejsze ulice i pseudo ulice (klitki, na których mogą minąć się dwa motocykle, albo dwoje ludzi) są zapchane po brzegi. Po ulicach przelewają się potoki motocykli i aut. Nic zatem dziwnego, że władze miasta starają się na różne sposoby rozładować korki (co oczywiście, się nie udaje).
Jednym z rozwiązań jest TransJakarta.
TransJakarta – autobusy jak pociągi
Czym charakteryzują się autobusy TransJakarta?
• Działają jak pociągi. Poruszają się wyznaczonym pasem ruchu, po (najczęściej) betonowej drodze, która jest oddzielona od reszty pasów. Dzięki temu są odporne na korki.
• Poziom podłogi jest umieszczony bardzo, bardzo wysoko. Ale to nie szkodzi. Albowiem autobusy zatrzymują się przy peronach.
• Do peronów prowadzą przejścia nadziemne (które są bezpieczne) i pasy na jezdni, ze światłami. W tym drugim przypadku trudno mówić o bezpieczeństwie. Wielokrotnie byłem świadkiem tego, że na czerwone światło reaguje może 30 procent kierowców i (zwłaszcza) motocyklistów. Światło się pali, oni jadą dalej.
• Autobusy poruszają się po dalekich trasach, niczym pociągi, łącząc nawet odległe dzielnice.
• Dla fanów elektrycznej pseudoekologii. Nie ma autobusów elektrycznych. Są diesle i autobusy na gaz ziemny CNG (tych jest najwięcej). Tylko one są w stanie pokonać tak duże przebiegi i obsługiwać tak dalekie trasy. Najlepiej pokazuje to poniższa mapa połączeń. Choć zdarzały się testy autobusów elektrycznych, jednak jak na razie nie przyjęto ich na wyposażenie. Po prostu, nie sprawdziły się.
By PT. Transportasi Jakarta – http://transjakarta.co.id/peta-rute/, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=51121634
TransJakarta – jak to działa?
Aktualnie w mieście jest ok. 20 linii, poruszających się wyznaczonymi korytarzami, oddzielonymi od reszty przez betonowe zapory. Nie oznacza to, że zapory są nie do pokonania. Nie są one rozmieszczone na całej długości trasy. Przez to, kiedy tylko zdarzy się okazja, na wyznaczony korytarz wjeżdża cwany kierowca taxi, albo motocyklista.
Typowy autobus TransJakarta zabiera od 85 do 120 pasażerów.
Wykorzystywane są między innymi Scanie, Mercedesy, Mistubishi oraz chińskie Yutong, Zhongtong i Ankai.
Sporo kosztów zabiera budowa przejść nadziemnych i wysokich przystanków, które przypominają stacje kolejowe. Wiele z nich jest wyposażonych w szklane osłony, eleganckie siedziska i elektroniczne systemy informacji.
Ciekawostka: w autobusach znajduje się strefa tylko dla kobiet.
Każdego dnia autobusy TransJakarta przewożą kilkaset tysięcy pasażerów.
Tak na marginesie – w październiku litr oleju napędowego w Indonezji kosztował ok. 3.50 zł.
By Gunawan Kartapranata – Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48846227
By © VulcanSphere / Wikimedia Commons / CC BY 4.0, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=77613958
By AdriansyahYS – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=33529313
CC BY-SA 4.0, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=74843430