Wojska Obrony Terytorialnej to najnowszy rodzaj sił zbrojnych, stojących na straży polskiego bezpieczeństwa. Wymagają one sporych inwestycji, aby mogły skutecznie pełnić swoją funkcję. W przypadku Wojsk Obrony Terytorialnej są to inwestycje bardzo małe, w porównaniu do tych, jakie trzeba ponieść, żeby dozbroić pozostałe rodzaje wojsk. Dlatego też z dozbrojeniem Wojsk Obrony Terytorialnej powinniśmy sobie, jako kraj, poradzić bardzo szybko.

Za czasów PRL, ówczesne Wojska Obrony Terytorialnej, dysponowały czołgami, ciężkimi pojazdami bojowymi, a nawet lotnictwem. Amerykańska Gwardia Narodowa, na której w pewnym sensie wzorowany jest WOT, dysponuje takim samym sprzętem, jak jednostki operacyjne wojska. Ma również lotnictwo.

Wojska obrony terytorialnej Zdjęcie WOT

W Polsce, WOT również może mieć na wyposażeniu ciężki sprzęt. Ale to dopiero w przyszłości. Jaki? Na przykład czołgi T-72M3 (338 szt.) i PT-91 (232 szt.), służące obecnie w brygadach zmechanizowanych i pancernych Wojsk Lądowych. To pojazdy, które powinny zostać jak najszybciej zastąpione przez nowy sprzęt. Pierwszy kontrakt mający pomóc w ich wycofaniu, został już zawarty. To kontrakt tzw. interwencyjny, bo sprzętu potrzeba już. Obejmuje on 232 czołgi M1 Abrams SEP3, które trafią do 4 batalionów 1 – szej i 19 brygady. Będą to czołgi z amerykańskich linii produkcyjnych. Kolejny kontrakt (program Wilk) powinien obejmować już możliwość wymiany wszystkich czołgów (T72M3, PT91 i na końcu Leopard2A5/2APL), służących w polskim wojsku. I powinien być (miejmy nadzieję) zrealizowany z udziałem polskiego przemysłu. Cenionym kandydatem jest południowokoreański czołg K2, mocno promowany w Polsce, a obecnie także w Norwegii.
Czołgi dla WOT? Tak, jako ogniowe wsparcie obrony terytorialnej, walczącej np. z desantem wroga (przykład – rosyjski desant na lotnisko w okolicach Kijowa) jako ruchome i nieruchome punkty oporu, np. w miastach. Obsługiwane przez przeszkolonych rezerwistów, przydzielonych do konkretnych brygad WOT. To na razie pieśń przyszłości.
Na razie Wojska Obrony Terytorialnej potrzebują lekkiego pojazdu, zapewniającego im mobilność, a także możliwość korzystania z lekkich, ale równocześnie skutecznych systemów walki.

Polskie Wojska Obrony Terytorialnej – zadania obronne

Żołnierze Wojsk Obrony Terytorialnej stale pomagają w sytuacjach kryzysowych, takich jak wichury czy powódź. Wspierają także Straż Graniczna w ochronie polskiej granicy na Wschodzie. Jednak ich podstawowa rola to obrona terytorium, ludności i infrastruktury. A także wspieranie wojsk operacyjnych, ułatwianie im przemarszu (ochrona mostów, udrożnienie dróg, zabezpieczenie przed dywersantami) i wiele innych.

Jednostki Wojsk Obrony Terytorialnej są bardzo potrzebne, aby odciążyć wojska operacyjne i umożliwić im skuteczne prowadzenie operacji przeciwko głównym siłom wroga. A także do wsparcia wojsk operacyjnych w walce.

Naszym zdaniem Wojska Obrony Terytorialnej powinny mieć możliwość korzystania z dwóch zasadniczych rodzajów wyposażenia:
• lekkich umocnień (bunkrów koszowych), które można łatwo i szybko budować w określonych miejscach, bez konieczności użycia specjalistycznego sprzętu wojskowego. Ten (WZT, MID i inne systemy saperskie) jest niezbędny do zapewnienia ciągłości działań wojsk operacyjnych. Dla WOT wystarczy możliwość korzystania ze sprzętu przeznaczonego do prac budowlanych, wykorzystywanego na co dzień przez firmy cywilne. Np. małych koparek i spychaczy.
Wojsko posiada spis pojazdów 4×4, które może rekwirować na czas zagrożenia i wojny. Wojska Obrony Terytorialnej powinny mieć listę sprzętu (koparek, spychaczy) na terenie poszczególnych gmin, z którego zawsze mogą skorzystać. Przykład: każda gminna spółka wodna dysponuje uniwersalną koparką, do naprawy instalacji wodnych. To wystarczy, żeby np. szybko przygotować bunkry koszowe do walki.
• wielozadaniowych pojazdów bojowo – transportowych, z napędem na 4 koła. Standardowych pickupów, które będzie mógł prowadzić każdy kierowca z prawem jazdy kategorii B.
Pojazdy te powinny być przygotowane do pełnienia szeregu funkcji – transportowych i bojowych.

Wielozadaniowy pickup Wojsk Obrony Terytorialnej – po co?

Na współczesnym polu walki liczy się mobilność, rozpoznanie i możliwość prowadzenia precyzyjnego ognia, spoza zasięgu ognia przeciwnika. W przypadku Wojsk Obrony Terytorialnej trzeba dodać jeszcze wiele innych elementów: umiejętność maskowania (ze względu na brak silnej obrony przeciwlotniczej), doskonała znajomość terenu (maksymalne wykorzystanie topografii do misji bojowych i ukrywania sprzętu, żołnierzy i materiałów bojowych.

Chamal Pathirana, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons

Chamal Pathirana, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons

Pickup to skuteczny środek walki, dla lekkiej piechoty, zapewniający jej dużą mobilność. Pickupy są masowo wykorzystywane przez jednostki specjalne (np. polskie – Toyoty Hilux) a także regularne armie i wojska rebeliantów. Stały się skutecznym elementem wojen prowadzonych w Afryce i na Bliskim Wschodzie.

Jakie pojazdy mogłyby znaleźć się na wyposażeniu Wojsk Obrony Terytorialnej?
• Pojazd przewożący drużynę lekkiej piechoty. W kabinie i w ładowni. W ładowni specjalne fotele, ustawione plecami do siebie, aby żołnierze mogli przez cały czas obserwować otoczenie i aby mogli prowadzić ogień. 4 żołnierzy w kabinie i 4 na ładowni.
• Pojazd przeciwpancerny, z zamontowaną na ładowni wyrzutnią pocisków przeciwpancernych. Przykład: standardowa wersja amerykańskiego pocisku ppanc. Javelin jest w stanie skutecznie zwalczać czołgi na dystansie do 2500 metrow, najnowsza – do 4750 metrów. Skuteczny zasięg ognia rosyjskich czołgów po ostatnich modyfikacjach to ok. 2000 – 2500 metrów.

Homoatrox, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons

Homoatrox, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons

• Pojazd przeciwpancerny z zamontowaną na ładowni podwójną wyrzutnią polskich pocisków przeciwpancernych Pirat. Ich skuteczny zasięg to ok. 2500 metrów.
• Pojazd z zamontowaną na ładowni podwójnie sprzężoną armatą ZU-23-2. Część z nich niebawem powinna zostać wycofana z wojsk operacyjnych, gdzie zastąpią je zestawy OPL, z działkami kalibru 35mm. Stare, poczciwe, podwójnie sprzężone ZU-23-2 ma zasięg do 2500 metrów, w przypadku zwalczania celów powietrznych i 2000 metrów, w przypadku zwalczania celów lądowych. Waży ok. 900 kg. Nośność standardowego pickupa to 1000 kg. Ale można ją podnieść odpowiednio modyfikując zawieszenie.
ZU-23-2 skutecznie poradzi sobie z BSP (popularnie zwanymi dronami), śmigłowcami i lżejszymi pojazdami przeciwnika, a także z piechotą.

• Pojazd specjalnie przystosowany do transportu zestawu CIWS, chroniącego przed atakiem tzw. dronów samobójców (amunicji krążącej, jak polska Warmate), a także śmigłowców. Niezbędny na współczesnym polu walki. Wyposażony w system antydronowy, produkowany przez zakłady Tarnów.

• Pojazd z wyrzutnią /podwójną wyrzutnią / przeciwlotniczych pocisków kierowanych Piorun. Do zwalczania śmigłowców szturmowych, uzbrojonych (śmigłowców pola walki), BSP i nisko lecących samolotów. Jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy, systemów przeciwlotniczych tego typu na świecie. Ostatnio zakupiony przez wojska Stanów Zjednoczonych.

• Pojazd z miniaturowym radarem, wielozadaniowym. Poniższy radar może pełnić rolę radaru przestrzeni powietrznej (wykryje BSP, śmigłowce i samoloty), a także małego radaru artyleryjskiego. Dzięki temu wiadomo, skąd prowadzony jest ogień przeciwnika. I można precyzyjnie prowadzić ogień kontrbateryjny.

• Pojazd wsparcia ogniowego – przeznaczony do transportu moździerza 98mm, wraz z amunicją. Obsługa powinna być przeszkolona do natychmiastowej zmiany pozycji po wystrzeleniu pocisku (aby uniknąć ognia kontrbateryjnego).
• Pojazd wsparcia ogniowego – z lekką armatohaubicą holowaną 105mm. Albo (wersja droższa) z umieszczoną na specjalnie zmodyfikowanym nadwoziu (ramie). Jak na poniższym projekcie.

• Pojazd dowodzenia / obserwacji pola walki.
Centrum dowodzenia, z kontenerem na ładowni, do koordynacji działań bojowych pododdziałów rozpoznawczych, bojowych, przeciwlotniczych i wsparcia ogniowego.
• Pojazd łączności.
• Pojazd minowania. Specjalny pojazd do przewozu min przeciwpancernych i przeciwśmigłowcowych (min przeciwko celom nisko lecącym), a także kontroli nad nimi (obserwacji, zdalnego odpalania).
• Pojazd sekcji strzelców wyborowych.
• Pojazd sekcji naprowadzania sił powietrznych / wojsk rakietowych (jeśli kiedykolwiek powstaną, miejmy nadzieję).
• Pojazd przewozu, startu i kontroli lotu BSP rozpoznawczych, np. rozpoznawczych Flyeye (startujących z ręki) czy startujących pionowo.
• Pojazd przewozu, startu i kontroli lotu BSP uderzeniowych, np. Warmate.
• Pojazd ewakuacji medycznej.
• Pojazd techniczny. Np. naprawczy i holujący zepsute/uszkodzone pojazdy. Albo pojazd z generatorem prądu.
• Pojazd drużyny saperskiej.
• Pojazd amunicyjny – np. dowożący amunicję 105 i 98mm.

Pojazd Wojsk Obrony Terytorialnej – podstawa. Założenia techniczne

Jaki powinien być?
• Trwały, wytrzymały.
• Prosty konstrukcyjne, aby w razie uszkodzenia mógł być szybko naprawiony. Naprawa nie powinna wymagać żadnego specjalistycznego serwisu. Pojazd powinien zostać naprawiony w dowolnym garażu, przy użyciu podstawowych
• Tani w produkcji i serwisowaniu. Produkowany w Polsce.
• O dużej ładowności.

Założenia techniczne.
• Pickup na stalowej ramie.
• 2,5 – litrowy silnik diesla, z pompą rotacyjną. Stara, ale bardzo niezawodna konstrukcja, mogąca jeździć na każdym rodzaju paliwa, nawet na oleju rzepakowym.
• Wzmocnione, proste zawieszenie, zwiększające ładowność pojazdu do 1200 kg.
• Wyciągarka elektryczna.
• Standardowy napęd na tył. Załączany ręcznie napęd na przednią oś (napęd na cztery koła). Reduktor.
• Dodatkowe oświetlenie zewnętrzne, specjalne skrzynki do przewozu amunicji, uchwyty na broń.
• Zastosowanie elementów niepalnych we wnętrzu.
• Podwójne szyby z podwójną warstwą folii, aby uniknąć poranienia przy przestrzeleniu.
• Ogrzewanie postojowe.
• Specjalne maty maskujące z systemem szybkiego rozkładania.
• Dodatkowe wyposażenie, np. przynajmniej 2 pojazdy w plutonie wyposażone w wyrzutnie granatów dymnych, na wypadek wykrycia przez lotnictwo / BSP wroga.
• Specjalne miejsce na dodatkowe apteczki.
• Wkładki w oponach, umożliwiające utrzymanie ciśnienia po przebiciu / przestrzeleniu koła.

Jednym z najpopularniejszych pojazdów, wykorzystywanych przez siły zbrojne na świecie są Toyota Hilux i Toyota Land Cruiser. Obecnie są one wypierane przez znacznie tańsze ZX Grand Tiger i inne pojazdy z Chin. Na świecie produkowanych jest wiele pickupów.

Przeczytaj także: Chińskie pickupy w trakcie wojny w Libii

Podsumowując, tanio i szybko, można zapewnić Wojskom Obrony Terytorialnej wysoką mobilność.

Poniżej przykład ludzkiej innowacji. Cywilny pickup z amerykańskim działem bezodrzutowym M40 105mm z 1955 roku. Może prowadzić skuteczny ogień na odległość 1350 metrów. Przy odrobinie inwencji i niewielkich wydatkach, można wyprodukować znacznie lepsze rozwiązania. Bo nie ma się co oszukiwać. W ciężki sprzęt (BWP, nowe czołgi, KTO) trzeba najpierw wyposażyć wojska operacyjne.