Wjeżdżając na teren osiedla mieszkaniowego, na parking sklepu wielkopowierzchniowego, albo na teren zakładu pracy, można spotkać się z określeniem „droga wewnętrzna”. Na temat dróg wewnętrznych narosło wiele mitów. Dlatego postanowiliśmy sprawdzić, czym jest droga wewnętrzna i jakie zasady na niej obowiązują.
Co to jest droga wewnętrzna (znana również jako droga niepubliczna)?
-> To droga, droga dla rowerów, parking, albo plac, przeznaczone do poruszania się pojazdów. Droga wewnętrzna nie jest zlokalizowana w pasie drogowym drogi publicznej i nie jest zaliczana do żadnej z kategorii dróg publicznych.
-> Mówiąc językiem bardziej zrozumiałym, droga wewnętrzna to nieruchomość bez infrastruktury drogowej, oznaczona jako droga i przeznaczona do ruchu.
Czym jest pas drogowy? To grunt z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, wydzielony za pomocą linii granicznych, na którym to gruncie znajdują się droga, oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne, przeznaczone do zabezpieczenia, obsługi i zarządzania drogą.
Droga wewnętrzna może być ogólnodostępna, czyli każdy może na nią wjechać.
-> Przykładem mogą być drogi i place, będące własnością gmin i powiatów, mogą to być np. place, parkingi, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami, pętle autobusowe itd.
Autorstwa Korona b – Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14711452
Droga wewnętrzna może być też prywatna. Wówczas właściciel terenu, na którym jest droga, określa, kto może na nią wjechać.
-> Przykład drogi wewnętrznej na terenie prywatnym: drogi osiedlowe na otwartych osiedlach, drogi osiedlowe na zamkniętych osiedlach, drogi przy zakładach pracy, drogi przy biurowcach, drogi na zamkniętych terenach przemysłowych i logistycznych, parkingi przy centrach handlowych, drogi dojazdowe do gruntów ornych i leśnych, drogi na zamkniętych osiedlach domków szeregowych, drogi na terenie ośrodków wypoczynkowych.
Jaka powinna być szerokość drogi wewnętrznej?
-> Nie powinna być mniejsza niż 3 metry.
-> W przypadku ciągów pieszo – jezdnych nie powinna być mniejsza niż 5 metrów.
Zasady poruszania się po drogach wewnętrznych
Na drogach wewnętrznych obowiązują przepisy kodeksu drogowego, wynikające ze znaków zamontowanych przy nich i sygnałów drogowych. Obowiązują one w zakresie koniecznym dla zapewnienia bezpieczeństwa i uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa, a także w zakresie wynikającym z zamontowanych tam znaków i sygnałów drogowych.
-> Na drodze wewnętrznej może zostać wyznaczona strefa ruchu. Wówczas obowiązują na niej standardowe przepisy ruchu drogowego.
Czym jest strefa ruchu? To obszar wyznaczony na drodze wewnętrznej (przez zarządcę albo właściciela drogi), na którym obowiązują przepisy ruchu drogowego.
Autorstwa Wistula – Praca własna, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15201401
-> Jeśli droga wewnętrzna znajduje się na terenie strefy zamieszkania, to obowiązują na niej standardowe przepisy ruchu drogowego dla takiej strefy. Trzeba pamiętać o tym, że dopuszczalna prędkość to 20km/h, a piesi mają pierwszeństwo przed pojazdami i mogą poruszać się swobodnie po całej jezdni.
Pozostałe zasady poruszania się po drodze wewnętrznej określa zarządca drogi albo właściciel terenu. Może on określić dopuszczalną prędkość, pierwszeństwo na skrzyżowaniu dwóch dróg wewnętrznych, a także zamontować sygnały drogowe, np. światła drogowe na skrzyżowaniu, albo na wjeździe/wyjeździe na drogę wewnętrzną (np. na terenie centrum logistycznego, hotelu, zakładu pracy, wjazdu/wyjazdu z parkingu strzeżonego albo parkingu przy centrum handlowym itd.).
Wyjeżdżając z drogi wewnętrznej na drogę publiczną, kierowca zawsze musi ustąpić pierwszeństwa. Nawet wtedy, gdy wyjazd na drogę publiczną nie jest oznakowany. Prawo tego nie wymaga.
Oznakowanie drogi wewnętrznej
Kto odpowiada za oznakowanie drogi wewnętrznej?
-> Za oznakowanie drogi odpowiada zarządca drogi albo właściciel terenu prywatnego, na którym droga się znajduje (oczywiście, za wyjątkiem, gdy droga znajduje się na terenie strefy zamieszkania, albo gdy wyznaczono na niej strefę ruchu) .
-> Zastosowane oznakowanie powinno odpowiadać wymogom, zamieszczonym w rozporządzeniu.
-> Właściciel drogi może wyznaczyć miejsca parkingowe, albo zabronić parkowania. Może ustawić znaki ograniczające prędkość, znaki określające pierwszeństwo ruchu na skrzyżowaniach itd.
-> Znaki drogowe w Polsce sprzedają specjalistyczne firmy, prowadzące sprzedaż znaków drogowych.
-> Właściciel drogi może również montować znaki zakazu oraz szlabany i bramy, ograniczające dostęp do jego drogi.
Co wolno na drodze wewnętrznej, czego wolno robić na innych drogach?
Na drogach wewnętrznych można poruszać się pojazdem, który nie ma opłaconego OC, nie jest dopuszczony do ruchu i nie ma tablic rejestracyjnych. Czyli np. właściciel wielkiego terenu, albo parkingu, może wykorzystywać przebudowanego „malucha” do odśnieżania, albo poruszać się po terenie elektrycznym „melexem”. Wózki widłowe oraz inne pojazdy transportowe, wykorzystywane np. w firmach, także nie muszą mieć tablic rejestracyjnych.
Na drodze wewnętrznej nie obowiązują także standardowe przepisy dotyczące parkowania, oświetlenia (np. obowiązek jazdy z włączonymi światłami w dzień) czy stanu technicznego pojazdu.
Ale na drodze wewnętrznej nadal obowiązują przepisy, które zabraniają jazdy kierowcom, będącym pod wpływem alkoholu albo środków odurzających.
Czyli jeśli pijany kierowca doprowadzi do stłuczki na parkingu przed marketem, albo pijany pracownik spowoduje wypadek na parkingu przed zakładem pracy, ochrona / pracownicy firmy mają prawo wezwać Policję. A ta, zgodnie z prawem może sprawdzić stopień trzeźwości i w razie przekroczenia dopuszczalnych zasad, odpowiednio ukarać kierowcę.
Podsumowując: na drodze wewnętrznej dozwolone jest wszystko to, czego nie zabrania kodeks karny i właściciel terenu. Poruszanie się po drodze wewnętrznej nie zwalnia z ostrożności i konieczności stosowania się do zasad bezpieczeństwa.