Fiat Bravo II to ładne i dobrze wyposażone auto kompaktowe, które nie odniosło sukcesu ze względu na to, że było zbyt mocno kojarzone z poprzednikami.
Fiat Bravo II miał zatrzeć fatalne wspomnienia po pierwszej generacji Bravo/Brava, wyjątkowo awaryjnej i słabo wykonanej.
Fiat Bravo II miał także pozwolić zapomnieć o równie awaryjnym Stilo, który był zbyt dobrze wyposażony, jak na oczekiwania osoby, kupującej kompakt.
Dziś można ten bezpieczny i dobrze wyposażony samochód kupić za niewielkie pieniądze.
_____________________________________________
Fiat Bravo II zadebiutował w 2007 roku. Auto okazało się całkiem udanym produktem: było ładne, jak na kompakt całkiem wygodne i przestronne, a do tego jego awaryjność nie była wysoka. Zatem można powiedzieć, że plan się udał. Niestety, tylko częściowo. Małe zainteresowanie ze strony klientów sprawiło, że Fiat zakończył produkcję Bravo II w 2014 roku. I wszystko wskazuje na to, że nazwa Bravo nie będzie już przez Fiata wykorzystywana w najbliższej przyszłości. Zapowiedź producenta z 2014 roku to cios w osoby sprzedające samochody używane, mający duży wpływ na spadek wartości rezydualnej.
Autor S400Hybrid
A mogło być tak pięknie…
Pierwsza generacja Fiata Bravo/Brava, zaprojektowana przez Chrisa Bangle, tego samego, który zrewolucjonizował styl projektowania BMW, do dziś może się podobać. Trudno znaleźć na rynku kilkunastoletni kompakt o tak ciekawej i ponadczasowej linii nadwozia. Bravo II zostało zaprojektowane przez Italdesing Giuriaro i jego obła, aerodymaniczna sylwetka również jest bardzxo atrakcyjna. Tym bardziej, że nie brakuje w niej interesujących smaczków. W materiałach reklamowych napisano, że sylwetka auta była inspirowana stylem Maserati. Samochód jednak wygląda bardziej jak Punto w wersji XXL, niż ugrzeczniona wersja Maserati Gran Turismo.
Autor S 400 Hybrid
Nowe auto na płycie podłogowej Stilo
Fiat Bravo II był oferowany tylko w jednej, pięciodrzwiowej wersji nadwozia. Dlaczego? Dla oszczędności. Poza tym, w porównaniu do Stilo, ograniczono także jego wyposażenie. Zrobiono to również dla oszczędności. Zbyt bogate wyposażenie Fiata Stilo było powodem wielu awarii i… wcale nie było oczekiwane przez nabywców, którzy decydowali się na kupno kompaktu ze średniej półki cenowej. Konstrukcja Fiata Bravo II wykorzystuje wiele elementów, które pochodzą ze Stilo, między innymi jego płytę podłogową. Auto powstało w półtora roku, przy wykorzystaniu nowoczesnych technik projektowania komputerowego.
Wnętrze Fiata Bravo II było wygodne i przestronne, a do tego całkiem nieźle wykonane. Samochód ma 4336 mm długości, 1792 mm szerokości i 1498 mm wysokości. Rozstaw osi mierzy 2600 mm. Na tylnej kanapie nie brakuje miejsca nawet dla dość wysokich osób. Atutem samochodu jest też duża przestrzeń bagażowa: bagażnik ma 400 l pojemności, a po złożeniu siedzeń przestrzeń bagażowa wrasta do 1175 l. Narzekać można jedynie na wysoki próg bagażnika, który utrudnia załadunek.
Znakiem rozpoznawczym Bravo II jest bardzo ciekawe, czerwone podświetlenie zegarów i przyrządów. Miejsce kierowcy jest ergonomiczne, duże tarcze zegarów są bardzo czytelne, a obsługa wyposażenia samochodu – prosta i bezproblemowa. Tego oczekuje kierowca kompaktu. Fiat Bravo II w najbogatszych wersjach mógł być także wyposażony w dwa nowoczesne ekrany, umieszczone w centralnej części deski rozdzielczej. Duży służył do prezentacji wskazań nawigacji i obsługi audio, a mniejszy, do obsługi klimatyzacji.
Fiat Bravo II miał proste, a więc tanie w naprawie zawieszenie, które składa się z kolumn McPhersona z przodu i belki skrętnej z tyłu. Zawieszenie w czasie jazdy zapewnia całkiem niezły poziom komfortu. Najczęściej psują się w nim łączniki stabilizatora, które są równocześnie najtańszym elementem składowym zawieszenia (ok. 30 złotych za sztukę). Problemy zdarzały się także z tulejami tylnej belki .
Włosi zadbali także o wysoki poziom bezpieczeństwa. Fiat Bravo II był wyposażony w pięć poduszek powietrznych (dwie przednie i dwie przednie boczne i poduszkę kolanową kierowcy), dwie kurtyny powietrzne, systemy ABS z elektroniczną korektą siły hamowania EBD, system stabilizujący tor jazdy ESP, system ASR, mający za zadanie ograniczane poślizgu. Auto otrzymało maksymalną notę pięciu gwiazdek w testach Euro NCAP.
Autor Navigator 84
Napęd Fiata Bravo II
Fiat Bravo II posiada napęd przedni. Najlepszym wyborem okazywały się silniki benzynowe, które przede wszystkim wymagały częstego kontrolowania poziomu oleju silnikowego i częstego uzupełniania go. Pod maską Bravo II montowano jednostki 1.4l (90KM), 1.4l T-Jet Turbo (120KM), który zastąpił 1.4l MultiAir Turbo (140KM) oraz 1.4l T Jet Turbo o mocy 150KM. Najmniejszy silnik wymagał terminowych wymian rozrządu wraz z pompą wody, a przy jednostkach turbodoładowanych trzeba było liczyć się z kosztowną awarią turbiny.
Pod maską auta pracowały także jednostki wysokoprężne z rodzimy Multijet: 1.6l (90KM, 105 i 120KM) oraz 1.9l (120, 150 i 165KM). W tym przypadku spalanie jest mniejsze, ale za to trzeba liczyć się z większą ilością kosztownych awarii, typowych dla współczesnych silników Diesla (przeczytaj Minusy silników wysokoprężnych) . Zdarzały się także problemy z oprogramowaniem silnika.
Z silnikami współpracowały pięcio lub sześciobiegowe skrzynie manualne oraz sześciobiegowe skrzynie zautomatyzowane Dualogic (kierowca nie musi w nich używać sprzęgła przy zmianie biegów, jedynie zmienia pozycję drążka zmiany biegów, sterowaniem sprzęgłem zajmuje się układ elektroniczny).
Autor Navigator 84
Awaryjność Fiata Bravo II
W czasie pięcioletniej eksploatacji korozja atakowała tylko układ wydechowy. W skrzyniach biegów zdarzały się problemy z wyciekami oleju i wysprzęglikami. Poza tym użytkownicy tego auta wskazywali na uszkodzenia zacisków hamulcopwych, odklejanie się uszczelki przedniej szyby i problemy z odklejającymi się listwami bocznymi.
Co poszło nie tak?
Fiat Bravo II ma interesujący wygląd, oferuje wysoki poziom bezpieczeństwa, jest wygodny i przestronny, ma zadowalającą dynamikę, nie jest mocno awaryjny, zatem powinien spełniać wymagania większości nabywców aut kompaktowych.
Dlaczego samochód nie osiągnął sukcesu? Może auto było zbyt drogie jak na Fiata? W 2007 roku najtańsza wersja z silnikiem benzynowym 1.4 l kosztowała w salonie 49 900 złotych. Może samochód się nie spodobał odbiorcom? A może nabywców wystraszyło fatalne wykonanie Bravo/Brava pierwszej generacji i bardzo wysoka awaryjność Bravo/Brava oraz Stilo? To najbardziej prawdopodobna odpowiedź.
Obecnie średnia cena za samochód z 2010 roku to około 25 tys. złotych, chociaż jest ona raczej nierealna do uzyskania. Pojawia się coraz więcej ofert sprzedaży za 18 – 19 tys. złotych.
Autor: Matio
Zachęcamy do polubienia naszych kont na portalach społecznościowych:
-> Motorewia na Facebook
-> Motorewia na Twitter